Een oefening in loslaten

Het reizen en wonen in Azië is inmiddels zo gewoon geworden voor ons, dat je het kunt vergelijken met een Nederlands gezin dat ieder jaar op vakantie gaat naar een (on)bekende camping of hotel in Europa. Je pakt je boeltje in en vertrekt.

Maar wat maakt onze jaarlijkse reis anders?

Bij een korte vakantie kun je de boel de boel laten, maar als je de helft van het jaar van huis bent, dan vergt dit meer dan ‘even ertussenuit gaan.’

Er is verantwoordelijkheid voor continuïteit op alle fronten.

Je laat je kantoor aan huis achter maar salaris verdienen gaat door.

Je laat de structuur van een schoolsysteem achter maar leren gaat door.

Je laat je huis achter maar dit dient wel onderhouden / bewoond te worden.

 

Wat een organisatie ieder jaar!

Bedenken, beslissen en tot actie komen.Wat moet er nú gebeuren zodat we het komende half jaar weg kunnen?

Wat een planning vooraf met leveranciers, met schooldirectie, mentoren en examenbureaus.

Wat een verhuizing binnen eigen huis!

Geen familie, vrienden en vaste hobby’s die voor afleiding zorgen. Geen feesten, borrel met vrienden in een cafeetje, voetbalavond, kinderen die op de fiets springen om even naar vrienden te gaan.

Geen ontkomen aan als er onenigheid is tussen partners of kinderen.

 

We gaan op reis en nemen alleen onszelf mee. Ik heb er weer zin in!

Eén reactie op “Een oefening in loslaten

Laat een reactie achter op Wendy van Haaren Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *