Zonder school je voorbereiden voor het Eindexamen

“Ik heb een 6,9 voor mijn natuurkunde gehaald,” zegt Dagmar terwijl ze haar iPad weglegt. “Ik dacht dat eindexamens oefenen heel moeilijk zou zijn, maar het is gewoon voorbereiden, maken en dan analyseren. Heel gestructureerd.”

Ik kijk naar haar.

Of het nu een gezellig cafeetje, een shoppingmall of een hotelkamer is, Dagmar zoekt een plekje op en gaat eindexamens van voorgaande jaren maken. Het is bewonderenswaardig zoals ze deze reis helemaal in haar eentje het Eindexamen VWO voorbereidt.

En ze heeft een Nederlandse vriend, die ze nu al 3 maanden moet missen. Daan is 16 en zal ook dit jaar Eindexamen VWO doen. Twee gelijkgestemden. Hij was een van haar studiegenootjes tijdens het scholarship naar China afgelopen zomer.

Dit is onze laatste lange reis met vijven.

11 jaar reizen we al! De kinderen waren 3,5 en 7 toen we emigreerden naar India. En nu zijn ze 14, bijna 16 en 18 en nóg steeds vinden we het leuk om samen te zijn! Ik mag mezelf gelukkig prijzen.

Dagmar is 18 en gaat komende Augustus studeren in Amsterdam.

Tot een jaar geleden riep ze dat ze ‘na het VWO noooooit meer haar leven zou vergooien met leren wat anderen willen dat je leert!’

Maar ze heeft een school gevonden die qua visie zó bij haar eigen idealen past, dat ze vanaf het allereerste begin wist dat dít de oplossing is om tóch te leren, terwijl je niet in een geijkt schoolsysteem hoeft te zitten.

Codam leidt op tot Programmeur. Zie : https://www.codam.nl

“Dit is wat ik wil, ik hoef niet verder te zoeken. Zo wil ik toch wel gaan studeren! Ik zou nooit aan coderen hebben gedacht, maar als ik zelf mijn eigen webshop kan bijhouden, net als papa, dan ben ik nog onafhankelijker als eigen onderneemster!” hoorde ik Dagmar onze vorige reis zeggen.

Ze is nooit meer van gedachten veranderd.

Bij Codam zijn er geen leraren, geen klaslokalen, geen semesters en geen boeken. Daarnaast betaal je geen collegegeld, het is volledig gratis. Een school die 24 uur per dag open is, 7 dagen per week, 365 dagen per jaar.

Als je na 9 maanden je eerste modules hebt afgerond, mag je een volgend blok vervolgen op een andere school van Codam, te kiezen uit een locatie in Frankrijk, Rusland, Finland, België, Marokko, Canada, Indonesië, Armenië, Spanje, Colombia, Brazilië, Japan, Thailand, Amerika, Maleisië of Zuid-Korea.

Volop mogelijkheden om studie en reizen te blijven combineren dus!

De school wordt niet gesteund door de overheid. Dat betekent dat ze ook geen OV kaart kan krijgen. En ook geen diploma.

Wij geloven in haar eigen kracht en staan helemaal achter haar keuze.

“Dan moet ik een kamer regelen, mam!”

Zo gezegd zo gedaan. Een voorstelvideo wordt vanuit Vietnam gestuurd naar het Vooruit project Amsterdam. Dit is een Stichting waarbij je gratis een kamer krijgt in ruil voor 10 uur werken in de wijk. “Ga ik lekker schminken daar!”

Enkele weken later hoort ze dat haar video niet eens in behandeling wordt genomen omdat Codam niet erkend wordt door de overheid.
Wat jammer! Pioniers krijgen voorlopig geen erkennning. We zullen altijd extra hobbels moeten blijven nemen als je een leven leidt waarin je gelooft in iets waar anderen (nog) niet in geloven.

Dagmar stuurt vervolgens een mail naar haar toekomstige opleiding. Gelukkig staat Codam klaar. De eerste maand zal ze van de school een gratis slaapplek in een hostel krijgen. Geregeld!

Deze eerste maand op Codam zal met 80 uur per week ook een zeer pittige maand worden! Iedere nieuwe leerling zal één maand lang worden losgelaten in een zogenaamde ‘Piscine.’ Een ‘zwembad’ met uitputtende computeropdrachten tot in de late avonden waarbij je zult moeten laten zien of je blijven drijven want als je zinkt, dan stopt je deelname en mag je niet verder studeren.

Ze heeft er zin in!

Maar eerst nog even dat Eindexamen zien te halen ….

Ongeluk, angst en ziekte

“Ik krijg niets naar binnen, ik kan niet meer,” zegt Sam, terwijl hij terug naar zijn bed strompelt.
Ik kijk hem na, zie hoe zijn botten overal uitsteken, terwijl ik mezelf vasthoud om zelf ook niet om te vallen.

39,5 tot 39,8 koorts. Eerst Wim en ik, daarna Sam en Jade. Het BMI van Sam is gedaald naar 15.
Wat is er toch gebeurd? We zaten toch in het paradijs?

Het begon 1 januari met mijn ongeluk waardoor we onze reisplannen on hold moesten zetten.

Daarna kapten we een brommertocht door de binnenlanden van Vietnam af omdat Dagmar totaal blokkeerde in het verkeer. Ze had een angst ontwikkeld na het zien van mijn ongeluk.

Om Dagmar te helpen, besloten we te vliegen naar Kuala Lumpur (hier kun je met de metro of taxi een heel eind komen), zodat ze even niet veel meer op de fiets of brommer zou zijn. Dat zou haar wat adem geven.

Een verkeerde keuze, althans voor mij. Van een droomplek met uitzicht op de rijstvelden, naar betonblokken; een appartement op de 22e verdieping zonder balkon, in een drukke wijk tussen feestvierende Chinezen. Wat doé ik hier?

Een dag later worden we ziek, één voor een. Goed ziek. Hoge koorts met bijbehorende zorgen.
Op Dagmar na, zij is weer in haar element en geniet van de shoppingmalls die onder het appartement liggen.

Hebben we het Corona virus? Zó ziek zijn we nooit geweest!

Ik google me suf, mail met het RIVD, met mijn broer(s), bel een vriendin.

Bel met ziekenhuizen in Kuala Lumpur of ze een test hebben om het Corona virus te testen.

Uiteindelijk besluiten we niet naar een ziekenhuis te gaan omdat we onze eigen quarantaine hebben gecreëerd en er toch geen testen beschikbaar zijn.

Omdat het Chinees Nieuwjaar is, is alles volgeboekt en moeten we, mét griep, toch weer verhuizen. We belanden in een buitenwijk in hotelkamers zonder raam.

We verhuizen daarna weer, nu naar een fijn appartement maar ook hier moeten we na 3 nachten weer uit. We belanden in een vreselijk deprimerend flatgebouwencomplex. 2 februari kunnen we weer terug naar het fijne appartement dat precies een week vrij zal zijn voor ons.

Wat nu?

De hele maand januari zijn we in een status quo beland door het ongeluk, angst en koorts.
9 hotels in de afgelopen 21 dagen werden een zoektocht naar rust en een plek om beter te worden.

De komende weken kunnen we onze suppliers in China ook niet bezoeken; de grenzen tussen Hong Kong en China zijn dicht ivm het Corona virus.
Ik bel met British Airways en met Interpolis. Kunnen we eerder terug naar NL?

We hebben onze droom geleefd, nu is het tijd om beter te worden en een plek voor onszelf te hebben.

Oh nee, ons huis in NL is grotendeels verhuurd!

Wordt vervolgd …